باسمه تعالی
شعرزیبایی دروصف امامزاده سید میراحمد(علیه السلام)شهرباباحیدر
میزبان نور
درمکانی مرتفع بالای شهری استوار گنبدسبزی نمایان درمیان کوهسار
گرد آن کهنه درختانی گلابی سایه سار برسر زوار عاشق چون گلاب است گلعذار
جمله عشاق از ولایت یابلادهمجوار درکنارمرقدش سوته دلانی بیقرار
پیروبرنا و زن ومردومیان سالان همه صف به صف مشتاق دیدارعزیزفاطمه
سیدی پاک ومطهر خفته درخاک غریب رانده ازجور وستم ازولایت بی نصیب
نام اوسیدمیراحمدجد او پیغمبراست جده اش معصوم وذاتش دلرباودلبراست
هم زبان وهم قلم در وجه ذاتش قاصر است جرعه دریای احمدباعلی بی ناصر است
روزگارش بوده باشاه اتابک هم قرین شه را دختری بیمار و نالان و حزین
چون شه ایران برش آمد به انفاس حزین دختر شاه اتابک را شفا بخشید ودین
کاشهان باهم نشستند بر میز انجمن سید والا بدینسان کرد ایراد سخن
ای شه ایران شنیدی نام مالک را که بود یار جدم شاه مردان بود ومردی جنگجو
نور چشم مالک اشتر بدین خاک ارمید خواهم اینک بر مزارش بارگاهی برنهیم
طاعت امرش به جای آورده آن شاه مرید بارگاهی برنهادو درب زیبایی گزید
باغ زیبای منقش باغ حیدر آشیان عرصه مردان مرد درعمل هم در نشان
شهر ما این بیشه شیران و مردان قدر باب حیدر شد به نام از حیدرمالک پدر
شاعر : علی اکبر اسلامی باباحیدری
